vəhşi

sif.

1. İbtidai halda olan, ibtidai mədəniyyət pilləsində olan; ibtidai. Vəhşi tayfalar. İnsanlar vəhşi halında yaşadıqları zaman. – <Skif tayfası> cəsarətli, vəhşi xasiyyətli və köçəri olan müxtəlif qəbilələrdən ibarət idi. A. B.. // İs. mənasında. <3-cü cəngavər:> Anasının namusunu ləkələmək istəyən vəhşilərdən dörd nəfərini vurub yerə sərdi. M. Hüs..

2. Heyvan və quşlar haqqında: insanlara öyrənməmiş, ələ öyrənməmiş, çöldə sərbəst yaşayan. Vəhşi pişik. Vəhşi ördək. Vəhşi öküz. – Vəhşi heyvanlardan Lənkəran sahəsində bəbir və respublikanın bütün meşələrində çoxlu ayı, canavar, tülkü və Sibir samuru vardır. M. Qaşqay. // İs. mənasında. Vəhşi heyvan. Musiqi daşları gətirir dilə; Ram olur səsinə vəhşilər belə. S. V..

3. Yabanı, öz-özünə çöllərdə bitən. Göyərən vəhşi güllər; Çığıran arzum kimi. . . Necə belini bükdü; Ocağını qaraltdı. B. V..

4. məc. Adamdanqaçan, adamayovuşmaz, ürkək, utancaq. Vəhşi uşaq. Bu qız lap vəhşidir ki.

5. məc. Adamsız, insansız, tənha; insan ayağı dəyməmiş, məskun olmayan. Vəhşi çöllər. // Qorxunc, vəhşətli, heybətli. Vəhşi qayalar. – Bu vəhşi ormandan uçmaq dilərdin; Bu qara zindandan qaçmaq dilərdin. M. Müş..

6. Azğın, qudurmuş, qaba, tərbiyəsiz. Vəhşi hərəkət. – <Əbülhəsən bəy:> Köməksiz və yardımsız bir qızı sərxoş və vəhşi zabitlərin əlindən xilas etmək vəzifəm idi. M. S. O.. // Önüalınmaz, azğın, qızmış, coşmuş. Mübaşir Məmməd vəhşi ehtirasla yanan gözlərini bir də Gülzara tərəf çevirdi. . M. İ.. // Qeyri-mədəni, mədəni cəmiyyətə yaraşmayan, mədəniyyətə yaraşmayan, mədəniyyətə zidd olan. «Molla Nəsrəddi»nin qəsdi vəhşi adətlərin ortalıqdan götürülməyi yolunda çalışmaqdır. C. M.. İnqilabdan əvvəl vəhşi adətlərdən biri də qan düşmənçiliyi idi. S. S. A.. <Zeynal> qızmış vəhşi bir baxışla Mehribana tərəf yürüdü. S. H..